روانشناسان موظفند دانش علمی و حرفه ای خود راجع به رفتار و درک آدم ها از خودشان و دیگران را بیفزایند  و از این دانش در راه بهبود زندگی افراد،  سازمان ها و جامعه استفاده کنند. روانشناسان به حقوق مدنی و انسانی احترام می گذارند و از این حقوق محافظت می کنند. آیین نامه اخلاقی می خواهد برای اکثر وضعیت هایی که روانشناسان در آن ها قرار می گیرند. معیارهای مشخصی داشته باشد. از جمله اهداف این آیین نامه تامین آسایش و حفاظت از افراد و گروه هایی است که روانشناسان با آن ها کار می کنند.

اصول عمومی بر خلاف معیارهای اخلاقی، جنبه آرمانی دارند. هدف آن ها هدایت روانشناسان به سوی آرمان های اخلاقی متعالی در رشته روان شناسی است. اصول عمومی بر خلاف معیارهای اخلاقی به وظایف اشاره می کنند و مبنای مجازات ها نیستند. تکیه بر اصول عمومی در رابطه با وظایف و مجازات ها، خلاف هدف و فلسفه این اصول است.

اصل الف. اصل سود رسانی و زیان نرساندن.

روانشناسان سعی می کنند  به کسانی که روی آن ها کار می کنند، سود برسانند و به آنان آسیب نزنند. آنها در اقدامات حرفه ای خود دنبال تامین آسایش و حقوق کسانی که به آنها خدمات حرفه ای می دهند و سایر طرف های درگیر هستند.آسایش حیوانات در تحقیقات نیز مدنظر روانشناسان است. وقتی وظایف و نگرانی های روانشناسان با هم در تضاد قرار می گیرند. این تضادها را مسئولانه برطرف می کنند تا هیچ کس ضرر نکند یا ضررها به حداقل برسند. از آنجا که قضاوت های علمی و حرفه ای روانشناسان می توانند بر زندگی دیگران تاثیر بگذارد. باید مراقب سوء استفاده شخصی، مالی، اجتماعی، سازمانی یا سیاسی از نفوذشان باشند. همچنین باید متوجه تاثیرات احتمالی سلامت جسمی و روانی خود بر توانایی و کارایی شان باشند.

اصل ب: رازداری و مسئولیت پذیری

روانشناسان با کسانی که روی آن ها کار می کنند. روابط توام با اعتماد برقرار می کنند. آن ها با مسئولیت های حرفه ای و علمی خود در قبال جامعه و اجتماعاتی که به آن ها خدمات می دهند ، آشنا هستند. روانشناسان معیارهای حرفه ای را رعایت می کنند. نقش ها و وظایف حرفه ای خود را رعایت می کنند. نقش ها و وظایف حرفه ای خود را می دانند، مسئولیت رفتارشان را می پذیرند و سعی می کنند تضاد منافع را که موجب بهره کشی از دیگران با ضرر رساندن به دیگران می شود، رفع کنند. روانشناسان در صورت لزوم و برای تامین منافع و رعایت مصلحت کسانی که به آنها خدمات می دهند. با دیگر متخصصان یا موسسات مشورت می کنند. آن ها به رعایت اخلاق حرفه ای و علمی از سوی همکاران شان نیز اهمیت می دهند. روانشناسان سعی می کنند بخشی از وقت حرفه ای خود را یا به بهایی اندک یا به رایگان در اختیار مردم بگذارند.

اصل ج: روراستی

روانشناسان مروج دقت، صداقت و درستکاری در علم، تدریس و اجرای روانشناسی هستند. آن ها در این امور دزدی، فریبکاری یا کلاهبرداری نمی کنند، روانشناسان سعی می کنند به وعده های شان عمل کنند و تعهدات نامعقول و مبهم ندهند. در مواقعی که افزایش سودرسانی به مردم و کم کردن ضرر ها حکم می کند به فریب متوسل شوند، وظیفه خود می دانند که بی اعتمادی و سایر آثار مخرب توسل به این گونه فنون را هرطور شده جبران کنند.

اصل د:عدالت

روانشناسان معتقدند باید درباره تمام کسانی که به روان شناسی دسترسی دارند و از آن بهره می گیرند عدالت و انصاف رعایت شود و روان شناس باید در رعایت کیفیت فرایندها، روش ها و خدمات با همه یکسان برخورد کند. روانشناسان برای آن ها که سوگیری احتمالی، حد و مرز صلاحیت و محدودیت تجربه آن ها باعث نشود مرتکب اعمال غیر منصفانه شوند، به عقل شان رجوع و جانب احتیاط را رعایت کنند.

اصل ه:احترام گذاشتن به حقوق و شان مردم

روانشناسان برای همه شان و ارزش قائل هستند و حق افراد برای داشتن حریم خصوصی، مخفی ماندن اسرارشان و تعیین سرنوشت خود را به رسمیت می شناسند. روانشناسان می دانند گاهی اوقات باید از حقوق و آسایش آدم ها یا اجتماعاتی دفاع کنند  که آسیب پذیری های آنان به تتصمیم گیری مستقل شان لطمه می زند. روان شناسان بر تفاوت های فرهنگی و فردی و تفاوت نقش ها واقف هستند و به آن ها احترام می گذارند.از جمله به تفاوت هایی که مبنای آن ها سن، جنسیت، هویت جنسی، قومیت، فرهنگ، ملیت، دین، گرایش جنسی، ناتوانی، زبان و پایگاه اجتماعی اقتصادی است. آن ها هنگام کار با این افراد"، عوامل پیش گفته را در نظر می گیرند. روانشناسان سعی می کنند جلوی سوگیری های ناشی از این عوامل را ر خود بگیرند. در ضمن در اقدامات دیگری که مبنای آن ها چنین پیش داوری هایی باشد، آگاهانه شرکت نمی کنند.